Türk Kültüründe Renkler

Türkiye’de renk üzerine yapılmış sayılı araştırmalardan biri olan Türk Kültüründe Renkler, bir kültür tarihi incelemesi olarak renkleri ve ifade ettikleri anlamları ele alıyor. Pek çok erken dönem metni, destan, hikâye, şecere, rivayet, atasözleri, deyimler ile Türk tarihi ve kültürünü inceleyen araştırma eserleri taranarak ortaya çıkarılan çalışma, renkleri sosyal yaşamdan sanata, devlet yönetiminden askeri düzene, kültür tarihi boyutuyla inceliyor.

Araştırmacı Doç. Dr. Elvin Yıldırım tarafından yürütülen titiz ve kapsamlı bir kaynak taramasının ürünü olan çalışmada renkler, renk adlarının etimolojik olarak köklerinden ve diğer lehçelerdeki kullanımlarından başlanarak kişi ve yer adlarında, destanlarda, atasözü ve deyimlerde, giyim-kuşamda, sanatta, devlet idaresinde, askeri düzende, bayraklarda ve yön sembolizminde Türk kültür tarihi bakımından anlatılıyor.

Çalışmanın odağındaki renkler “ak, al, ala, boz, gök, kara, kır, kızıl, sarı ve yeşil.” Doç. Dr. Elvin Yıldırım kitabın sunuşunda şunları söylüyor: “Türkler renklerine sahip çıkmışlardır; renkleri kurdukları teşkilatlarda, yerleştikleri yerlerde, doğan çocuklarında, doğada bitki ve hayvanlarda ad olarak kullanmışlardır. Doğayla iç içe yaşayan ve her sahada renklere bu denli düşkün olan Türkler gittikleri yerlere renk sıfatlı yeni adlar vermişlerdir. Bu bakımdan Asya ile Anadolu coğrafyasının yer adlarının karşılaştırılmasında pek çok yer adının aynı olduğu tespit edilmektedir. Bu şekilde ana yurtlarına duyulan hasret bir bakıma dindirilmeye çalışılmıştır.”

“Türk Lehçelerinde Renkler ve Etimolojileri”, “Adlarda Renkler” , “Sosyal Hayatta Renkler”,  “İnançlarda Renkler” ve “Renklerin Hayata Yansıması” adıyla 5 başlık altında sunulan araştırma, Türklerin renklerle ilişkisini çok boyutlu olarak ortaya koyuyor.

PAYLAŞ: